ضرورت تأسیس سازمان ملی تاب‌آوری ایران: درس‌هایی از بحران‌ها و راهی به سوی آینده‌ای مستحکم

بحران‌ها، چه طبیعی و چه ساخته دست بشر، همواره بخشی جدایی‌ناپذیر از تاریخ بشر بوده‌اند. با این حال، در دنیای پیچیده و به هم پیوسته امروز، مقیاس و شدت این بحران‌ها رو به افزایش است.

تجربه درگیری‌های اخیر، از جمله جنگ دوازده روزه، به وضوح نشان می‌دهد که با وجود پتانسیل‌های ملی فراوان، خلاءهای ساختاری و عملیاتی در حوزه تاب‌آوری ملی وجود دارد که نیازمند توجه فوری و اقدام قاطع است. تأسیس سازمان ملی تاب‌آوری ایران می‌تواند پاسخی جامع و هوشمندانه به این نیاز حیاتی باشد.

تعریف و اهمیت تاب‌آوری ملی در عصر حاضر

تاب‌آوری ملی صرفاً به معنای مقاومت در برابر شوک‌ها نیست، بلکه شامل توانایی یک ملت برای پیش‌بینی، آمادگی، جذب، بازیابی و سازگاری با اختلالات و بازگشت قوی‌تر از قبل است.

این مفهوم فراتر از واکنش‌های اضطراری صرف است و نیازمند یک رویکرد جامع و یکپارچه است که ابعاد مختلف جامعه، از جمله زیرساخت‌ها، اقتصاد، امنیت، سلامت، و سرمایه اجتماعی را در بر می‌گیرد. در شرایط ژئوپلیتیکی کنونی و با توجه به تهدیدات فزاینده، تقویت تاب‌آوری ملی به یک اولویت استراتژیک برای حفظ پایداری و پیشرفت کشور تبدیل شده است.

خلاءهای موجود و ضرورت ایجاد نهادی متمرکز

تجربه جنگ‌ها و بحران‌های اخیر، نقاط ضعف و فرصت‌های بهبود متعددی را در سیستم مدیریت بحران کشور آشکار کرده است.

علیرغم وجود نهادها و سازمان‌های متعدد با وظایف مرتبط، فقدان یک سازمان واحد، متمرکز و هماهنگ که مسئولیت راهبری و توسعه تاب‌آوری در سطح ملی را بر عهده داشته باشد، به شدت احساس می‌شود. این خلاء منجر به مواردی چون: