تاب آوری در رفتاردرمانی دیالکتیکی

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)، تکنیک ها و اهداف مشترک

عصمت حیدری؛ روانشناس اجتماعی و مترجم

اگر به دنبال ایجاد مهارت هایی مانند ذهن آگاهی و تنظیم هیجانی در درمان هستید، DBT می تواند گزینه خوبی برای شما باشد.

رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) یک درمان مؤثر و مبتنی بر علم است که به افراد (که بسیاری از آنها با چالش‌های سلامت روانی قابل توجهی روبرو هستند) کمک می‌کند تا زندگی خود را ارزشمند بسازند.

در DBT، شما تشخیص می دهید که این نوع زندگی برای شما چگونه به نظر می رسد و مهارت های تحقق آن را یاد می گیرید.

در حالی که DBT می تواند بدون توجه به اینکه آیا شما تشخیص سلامت روان دارید کمک کند و اغلب برای حمایت از افرادی که تجربه موارد ذیل را دارند استفاده می شود:

• اختلال شخصیت مرزی (BPD)
• اختلالات اشتها
• اختلالات مصرف مواد
• افکار خودکشی و خودآزاری

اگر احساس می کنید علائم سلامت روان بر کیفیت زندگی، سلامت یا روابط شما تأثیر منفی می گذارد، DBT ممکن است انتخاب خوبی برای شما باشد.

تئوری پشت رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) چیست؟

دکتر مارشا لینهان، روانشناس، رفتار درمانی دیالکتیکی را در دهه 1980 برای افرادی که افکار خودکشی داشتند و اغلب با BPD نیز زندگی می کردند، توسعه داد.

BPD یک وضعیت سلامت روان است که شامل موارد زیر است:

• احساس ناپایدار از خود
• احساسات شدید
• اقدامات تکانشی
• مشکلات رابطه
• تفکر سیاه و سفید

اولین کلمه در DBT، “دیالکتیکی”، اساس درمان را نشان می دهد. فلسفه دیالکتیک دارای این باورهای اصلی است:

• همه چیز به هم مرتبط است.
• تغییر دائمی و اجتناب ناپذیر است.
• برای نزدیک شدن به حقیقت می توان اضداد را ادغام کرد.

رفتار درمانی دیالکتیکی چیست؟

به عبارت دیگر، دو چیز به ظاهر متضاد می توانند در یک زمان واقعی باشند. برای مثال، مهم است که جایی که هستید را بپذیرید و برای رشد تلاش کنید. مهم است که تشخیص دهید بهترین کار خود را انجام می دهید و به تلاش خود ادامه دهید.

DBT در ریشه خود یک رویکرد زیست اجتماعی برای درک چگونگی بروز و تداوم علائم افراد دارد.

به عنوان مثال، بسیاری از افراد مبتلا به BPD در محیطی باطل بزرگ شده اند و تمایل دارند احساسات را به شدت تجربه کنند. زندگی در محیطی که در آن حمایت یا پذیرش نیازهای خود را ندارید، می تواند این علائم را تداوم بخشد یا بدتر کند.