تاب آوری کودکان: شش راه عملی تربیت کودک تاب آور
•
روش های عملی تربیت کودک تاب آور
تاب آوری کودکان: شش راه عملی تربیت کودک تاب آور
در این مطلب شش راه عملی برای تربیت کودک تاب آور را مطرح خواهیم کرد. امید است مورد استفاده مخاطبین این رسانه واقع گردد.
شش راه عملی تربیت کودک تاب آور
آیا می خواهید به فرزندان خود در مقابله با استرس و ناملایمات کمک کنید؟ این کار، ساده تر از چیزی است که فکر می کنید
کمک به فرزندانمان برای عبور از استرس ها و فشارهای زندگی روزمره مهمتر از همیشه است. آمار و ارقام منتشر شده در نوامبر سال گذشته توسط NHS Digital نشان دهنده افزایش نگران کننده مشکلات سلامت روان نوجوانان است.
متأسفانه، تجارب کسب شده توسط پزشکان این نکته را تأیید می کند که. از هر هشت کودک و نوجوان پنج تا 19 ساله در انگلستان، یک کودک دارای یک بیماری روانی قابل تشخیص است.
شیوع اختلالات عاطفی، از جمله اضطراب و افسردگی، از سال 2004 تا 48 درصد افزایش یافته است. اما سادلتون می‌گوید: «از استرس مدرسه و قلدری و نگرانی در مورد آینده شغلی و مسکن گرفته تا نگرانی‌های مربوط به تصویر بدنی، فشارهایی هستند که اغلب کودکان و نوچوانان با آن ها مواجه و دست بگریبانند.
اگرچه ممکن است نتوانیم همه این چالش‌ها را برطرف کنیم، اما می‌توانیم مهارت‌هایی را برای کمک به جوانان برای مقابله با استرس و ناملایمات منتقل کنیم.
سادلتون می گوید: «این چیزی است که به عنوان تاب آوری شناخته می شود. “توانایی غلبه بر تجربیات دشوار و شکل گیری یک حالت مثبت بوسیله آنها.” مغز ما به اطلاعات اطرافمان پاسخ می دهد، بنابراین تاب آوری را می توان در هر سنی آموزش داد، الگوبرداری کرد و پرورش داد. او می‌افزاید: «با انجام این کار، از طریق شبکه‌های پشتیبانی قوی و تشویق ارتباطات، می‌توانیم به جوانان کمک کنیم تا بفهمند چه زمانی احساس ناراحتی می‌کنند و بدانند چه کاری می‌توانند انجام دهند تا احساس بهتری داشته باشند.
به عنوان یک پدر و مادر – که دارای پسر هشت ساله و یک دختر شش ساله هستید- این چیزی است که در دستور کار شما قرار دارد و ما چندین تکنیک موثر را کشف کرده ایم که می توانند برایتان بسیار مفید و موثر باشند. مهمتر از همه این است که نیازی به تغییر یا اصلاح سبک فرزندپروری تان نیست بلکه صرفاً نیاز به ایجاد چند ترفند برای رشد مطلوب فرزندانتان می باشد.
شش راه عملی تربیت کودک تاب آور
بدون حواس‌پرتی، با هر کودکی یک به یک وقت بگذارید
من یک شغل تمام وقت، دو فرزند در سنین مدرسه و یک مادر مسن دارم که باید از آنها مراقبت کنم، بنابراین می دانم که همه ما مشغول هستیم. من سعی نمی کنم احساس گناه انباشته کنم اما هرگز فراموش نمی کنم که با دختر چهار ساله ام یک روز داشتیم روی یک اره مویی کار می کردیم، اما من مدام به آشپزخانه می رفتم تا تلفنم را چک کنم، وقتی برای سومین یا چهارمین بار به او ملحق شدم، او به درستی گفت: “بابا، تو واقعا اینجا هستی؟”