ضرورت تحول در آموزش تابآوری: از شعار تا عمل
•
ضرورت تحول در آموزش تابآوری: از شعار تا عمل
دکتر جواد طلسچی یکتا، بنیانگذار رسانه تابآوری ایران، با انتقاد شدید از رویکردهای سنتی در آموزش تابآوری روانشناختی، بر لزوم حرکت به سمت آموزش‌های نوین و کاربردی تأکید کرده است.
بنابه اظهارات ایشان، سخنرانی‌های شعارمحور و تئوری‌پردازی صرف درباره اینکه “تابآوری چیست و چه نیست”، نه تنها بی‌اثر بوده، بلکه نتوانسته است سطح تابآوری جامعه را به طور قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد.
چالش‌های آموزش‌های سنتی تابآوری
دکتر طلسچی یکتا معتقد است که رویکردهای گذشته در آموزش تابآوری، بیشتر به سمت تعاریف انتزاعی و بحث‌های نظری سوق پیدا کرده‌اند. این نوع آموزش‌ها که اغلب در قالب یک سخنرانی یک‌ساعته با محوریت “تابآوری فلان و بهمان نیست و فلان و بهمان هست” ارائه می‌شوند، فاقد جنبه‌های عملی و کاربردی لازم برای ارتقای واقعی تابآوری در افراد و جامعه هستند.
نتیجه این رویکرد، به گفته ایشان، سطحی از تابآوری در جامعه است که “هیچگونه قابل اعتبار و استناد نیست”.
این دیدگاه، بیانگر یک نقد جدی به متولیان و مدرسین سنتی تابآوری است که لازم است روش‌های خود را بازنگری کنند. از نظر دکتر طلسچی یکتا، تابآوری صرفاً یک مفهوم برای سخنرانی نیست، بلکه نیازمند آموزش‌های عملی، مبتنی بر شواهد و قابل اندازه‌گیری است.
حرکت به سوی آموزش‌های نوین تابآوری
برای برون‌رفت از این وضعیت، دکتر طلسچی یکتا بر ضرورت حرکت به سمت آموزش‌های نوین تابآوری تأکید دارد. این آموزش‌ها باید ویژگی‌های زیر را داشته باشند:
- کاربردی و عملی: تمرکز بر ارائه راهکارها و مهارت‌هایی که افراد می‌توانند در زندگی روزمره خود برای افزایش تابآوری به کار ببرند.
- مبتنی بر شواهد علمی: استفاده از آخرین یافته‌های علمی در حوزه روانشناسی تابآوری و روانشناسی مثبت.
- پرهیز از شعارزدگی: دوری از کلی‌گویی و ارائه محتوای مشخص، قابل فهم و قابل اجرا.
- ارزیابی و اثربخشی: طراحی مکانیزم‌هایی برای سنجش میزان اثربخشی آموزش‌ها و ارتقای مداوم آن‌ها.
به نظر می‌رسد هدف اصلی این انتقادات، ارتقاء کیفیت آموزش تابآوری در کشور و سوق دادن آن به سمتی است که بتواند به طور واقعی، به سلامت روان و توانمندی افراد جامعه در مواجهه با چالش‌ها کمک کند.
این رویکرد، مستلزم تغییر نگرش در میان مدرسین و نهادهای آموزشی است تا تابآوری از یک مفهوم تئوریک، به یک مهارت عملی و حیاتی تبدیل شود.