تاب‌آوری جامعه‌ عشایری در مواجهه با چالش‌های نوین

جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و موسس رسانه تاب آوری ایران

جامعه‌ عشایری، به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر از تاریخ و فرهنگ ایران، همواره با چالش‌های محیطی و اجتماعی مختلفی دست‌وپنجه نرم کرده است.

از تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های پیاپی گرفته تا دگرگونی‌های اقتصادی و اجتماعی، همگی بر زندگی و معیشت این جامعه تأثیرگذار بوده‌اند. با این وجود، تاب‌آوری و توانایی سازگاری عشایر با شرایط دشوار، همواره ستودنی بوده و نقش مهمی در حفظ هویت و بقای آن‌ها ایفا کرده است.

اما امروزه، چالش‌های پیش‌روی جامعه‌ی عشایری پیچیده‌تر و گسترده‌تر شده‌اند و نیاز به رویکردهای نوین برای تقویت تاب‌آوری آن‌ها بیش از پیش احساس می‌شود.

تاب‌آوری عشایری: مفهوم و ابعاد

توانایی یک سیستم (اعم از فرد، جامعه یا اکوسیستم) در جذب اختلالات، بازیابی از شوک‌ها و سازگاری با تغییرات به معنای تاب آوری است.

تاب‌آوری جامعه‌ عشایری در مواجهه با چالش‌های نوین

در مورد جامعه‌ی عشایری، این مفهوم ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد، از جمله:

• تاب‌آوری اقتصادی: توانایی تأمین معیشت پایدار در مواجهه با نوسانات بازار، خشکسالی و سایر بحران‌های اقتصادی.
• تاب‌آوری اجتماعی: حفظ انسجام اجتماعی، ارزش‌ها و سنت‌های عشایری در مواجهه با تغییرات اجتماعی و فرهنگی.
• تاب‌آوری محیطی: توانایی سازگاری با تغییرات اقلیمی، مدیریت منابع طبیعی و حفظ اکوسیستم‌های مربوط به زندگی عشایری.
• تاب‌آوری نهادی: دسترسی به خدمات و حمایت‌های دولتی و سازمان‌های مردم‌نهاد و توانایی مشارکت در تصمیم‌گیری‌های مربوط به خود.