تاب آوری اجتماعی چیست؟
•
تاب آوری به عنوان ابزار سازگاری و دگرگونی اجتماعی
مفهوم تاب آوری امروزه به طور گسترده در علوم طبیعی، انسانی و اجتماعی و همچنین در طیف وسیعی از گفتمان های تجاری، اجتماعی و سیاسی استفاده می شود.
تاب آوری اجتماعی چیست؟
کاری از کارگروه تولید محتوای رسانه تاب آوری اجتماعی ایران
مفهوم تاب آوری امروزه به طور گسترده در علوم طبیعی، انسانی و اجتماعی و همچنین در طیف وسیعی از گفتمان های تجاری، اجتماعی و سیاسی استفاده می شود.
در عصر مخاطرات جدید جهانی همچون همهگیری ها، بحرانهای مالی و افزایش تنشهای ژئوپلیتیکی، انعطافپذیری (تاب آوری) بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
مفهوم انعطافپذیری باثبات همچنین بر توانایی همه گروههای جامعه برای پیشروی یکسان پس از یک شوک نهفته تأکید دارد و فراگیر بودن را به موضوعی ضروری برای مقابله با جهانی پایدار تبدیل میکند.
خاستگاه تاب آوری به عنوان ابزار سازگاری و دگرگونی اجتماعی
تاب آوری به عنوان یک مفهوم در دهه 1970 در حوزه بوم شناسی پدیدار شد، بر اساس آنچه به عنوان نظریه سیستم ها شناخته می شود، روشی که توسط دانشمندان برای درک و تجزیه و تحلیل پدیده ها از نظر سیستمی که بخشی از آن هستند، اعم از مکانیکی و یا اقتصادی، استفاده می شود. یا در مورد اکولوژی، محیط زیست. هر سیستمی را می توان به عنوان تعادل اساسی تمام اجزای آن توصیف کرد.
تاب آوری یک سیستم، توانایی آن برای بازگشت به شرایط متعادلِ قبل، پس از یک اختلال است.
به عنوان مثال، اگر یک سیستم اکولوژیکی پس از آتش سوزی، سیل، خشکسالی یا بلایای دیگر، به سرعت به تعادل اکولوژیکی خود بازگردد، تاب آور در نظر گرفته می شود.
اخیراً، مفهوم تاب آوری در سیستم های انسانی به منظور درک پویاییِ افراد در گروه ها، سازمان ها و جوامع به کار گرفته شده است.
تاب آوری اجتماعی چیست؟
ایده «تاب آوری اجتماعی» از این شیوه جدید تفکر به عنوان روشی برای مطالعه رفتار یک گروه به عنوان تابعی از رفتار تک تک اعضای آن پدید آمد.
در این زمینه،تفکیک نمودن راههایی که گروههای اجتماعی پس از شوک جهت بازگشت به شرایط متعادل برقرار میکنند و روشهایی که در پاسخ به شوک تکامل مییابند و تغییر میکنند، متداول شده است.
مفهوم تاب آوری در علوم اجتماعی به سرعت تکامل یافته و گسترش یافته است، اما تمایز اساسی را که توسط متفکران تاب آوریِ نسل اول بین انطباق و دگرگونی فرموله شده است، حفظ کرده است.
در نتیجه، تابآوری به یک مفهوم رایج برای تحلیل تأثیرات انواع نیروها بر جامعه تبدیل شده است.
حال این سوال مطرح می شود که: آیا گروه مورد بررسی که به یک بحران پاسخ میدهد، میتواند اساساً همان چیزی که بود باقی بماند؟ یا به چیزی جدید و متفاوت تبدیل می شود؟